Kinderen imiteren elkaars snackgedrag

Kinderen zijn geneigd om het snackgedrag van een leeftijdgenootje te volgen als ze naar een verdrietige of vrolijke tekenfilm kijken. Dat blijkt uit onderzoek van sociaal wetenschapper Kirsten Bevelander en anderen van de Radboud Universiteit Nijmegen dat binnenkort wordt gepubliceerd in het tijdschrift Appetite.
Het onderzoek komt voort uit een bredere onderzoekslijn van het Behavioural Science Institute over de invloed van de sociale omgeving op ons eetgedrag. Uit onderzoek bij volwassenen blijkt dat mensen elkaars voedselinname en -keuze als sociale norm of richtlijn gebruiken. Bevelander heeft laten zien in eerder onderzoek dat ook kinderen en jonge tieners beïnvloed worden door leeftijdgenoten in het snackgedrag op school en het voedingskoopgedrag in supermarkten.
In deze studie wilden de onderzoekers weten hoe aanstekelijk het snackgedrag van anderen werkt als kinderen tijdens het kijken van een tekenfilm emoties ervaren. Veel kinderen kijken immers dagelijks tv in gezelschap van anderen en vaak is er dan ook iets te eten.
Bevelander onderzocht dit bij 112 basisschoolkinderen uit groep 4 en 5 door elke keer een koppel jongens of meisjes een verdrietige, vrolijke of ‘neutrale' kinderfilm (d.w.z. zonder gebeurtenissen die gevoelens van verdriet of vreugde zouden kunnen opwekken) te laten zien. Eén van de kinderen werd in een complot betrokken en gevraagd om niets te snacken of een van tevoren vastgestelde hoeveelheid. Op deze manier kon onderzocht worden hoe het andere kind op het snackgedrag van zijn of haar leeftijdgenoot zou reageren.
Tijdens het kijken van de verdrietige en vrolijke tekenfilms waren kinderen geneigd om zich aan het eetgedrag van hun leeftijdgenoot aan te passen. Tijdens de neutrale film gebeurde dat niet. Onderzoekster Bevelander: ‘We weten dat sommige mensen meer eten om hun negatieve en soms ook positieve emoties te reguleren. Maar dit verklaarde niet waarom de kinderen alleen de snackinname van de leeftijdgenoot volgden bij de emotionele films.'
De onderzoekers denken dat het te maken kan hebben met ons cognitieve vermogen om te kunnen functioneren tijdens emoties. Bevelander: 'Als we emotionele veranderingen of gebeurtenissen verwerken, verlopen andere handelingen zoals eten soms minder aandachtig. We kunnen ons daardoor onbewust gaan aanpassen aan een richtlijn of norm die de omgeving ons ingeeft. Als iemand in die omgeving weinig of veel eet, dan kan ons dat automatisch beïnvloeden.' Uit het onderzoek bleek dan ook dat kinderen die naar de neutrale kinderfilm hadden gekeken achteraf beter konden inschatten hoeveel hun leeftijdgenoot had gegeten dan kinderen die een verdrietige of vrolijke tekenfilm hadden gezien.
‘Zien eten, doet eten,'gaat dus niet altijd op meent Bevelander: ‘Of kinderen eetgedrag kopiëren hangt af van het gezelschap en de context waarin ze eten.